Ik hoop dat Feliz en ik dat ook worden: gegoede grijsaards nog in het volle bezit onzer geestvermogens!
“— Onlangs zijn twee gegoede grijsaards in het gesticht van Camp de Prots te Bayonne opgenomen. De man was volgens zijn doopcedul 108 en de vrouw 107 jaren oud. Beiden zijn nog in het volle bezit hunner geestvermogens.”
Algemeen Handelsblad d.d. 03-05-1860 (KB/Delpher https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010240385:mpeg21:p002).
Algemeen Handelsblad, 03-05-1860 (KB/Delpher)
Het verdwijnen van de boekenkast. Met de “ontspulling en ontlezing” is de boekenkast is niet langer meer een vaste waarde in het interieur. Daarmee gaat helaas ook een hulpmiddel verloren om te zien wie iemand is, of zou willen zijn, stelt een columniste van het Financieele Dagblad vandaag vast. Elders wellicht maar niet bij mij thuis. Met het (knip)oog op de zelfaffichering toon ik nu graag een collage van foto’s van mijn boekenkasten – ze hebben nog steeds groeistuipen!
Beelden van mijn boekenkasten beneden op 9 mei 2018
Friese doorlopers opgedoken uit de berging.
Naar aanleiding van een nostalgisch Facebook berichtje van een mij onbekend persoon vandaag (“Wie heeft hier vroeger nog op geschaatst?” met vele honderden reacties) heb ik de doorlopers uit onze berging opgedoken voor de foto. Midden en rechts de collectie van (verroeste) Friese doorlopers, sommigen met een logo in het hout dat ons verzekert dat het hier gaat om echt “Friesch Fabrikaat” (met gekruiste vlaggen en een koningskroon); allen dragen in het metaal de inscriptie “FRIESE SCHAATS”. Links de moderne doorloper van kunststof van Zandstra waar onze dochter nog op heeft geschaatst en dat ging best goed. Supergoed zelfs! Later zou ze “hockey” schaatsen krijgen waar ze echter nog veel beter mee uit de voeten kwam. In het Facebook “draadje” hebben meerdere mensen nog frisse herinnering aan het geklungel met bevroren vingers aan de linten. Ze leken altijd te lang. Ik heb ermee geschaatst in de laat 1960er en vroeg 1970er jaren. Tot ik de Noren kreeg. Tegenwoordig heb ik ook “Hockey” achtige schaatsen. Maar ja, geen ijs.
Gareth Stedman Jones, Karl Marx: Greatness and Illusion (Penguin [2016] 2017).
Gossa raakte vandaag zeer gespannen (overspannen zelfs) van het herhaaldelijke geknal in de verte. Eerst ’s ochtends, later in de middag en nu net ook in de vroege avond. Er wordt geschoten en dat lijkt op vuurwerk. Daar heeft ze slechte herinneringen aan. PTS.
Wonderlijk toch hoe op de ene plek op een afstand van 6km van het centrum van de luchthaven Schiphol, in Hoofddorp, de brandweer wordt ingezet om een paar ganzen te proberen te redden van de ondervoeding, terwijl er in een straal van 10 km rond de luchthaven in deze periode extra jagers zijn opgeroepen om vanwege de luchtverkeersveiligheid de ganzen af te schieten – het is een zachte winter geweest.
Voor het eerste bericht:
http://hcnieuws.nl/lok…/ganzen-laten-zich-niet-vangen-240433
Voor het tweede bericht:
https://www.jagersvereniging.nl/spin-column-voorzitter-jag…/
PS. Het is een grappig toeval, in verband met dit stukje, dat de spellingsdemon van Facebook de naam Gossa steeds vanzelf wil veranderen in “Goose”.
Tijd voor een onbenulligheid. Tijdens de pauzes genieten we al van de komende vacantie. Feliz zegt het vaak genoeg: “vacantie” schrijf je met een “c”. Dat doen we immers overal waar er nog ruimte is: zoals het geval is bij een vacature. Of in een vacuum. “Vacancies”. Of moeten we zeggen: “Zimmer Frei”? Want de “k” in het woord “vakantie” hebben we te danken aan de Kultur Politik van de Duitse bezetters. Dat de afwijcende spelling na de bevrijding is gehandhaafd, met overigens ook de tijdzone, is eigenlijk mercwaardig. Hardneccig ooc: de spellingskorrektie van mijn blog wil er ook steeds een “k” van macen. Océ, genoeg, gehen wir wieder an die Arbeit! Back to the Grind.
En vergeet dus straks de Eau de Cologne niet in te pakken als u op vacantie gaat, het Keulse reukwatertje uit Amsterdam. Deze “odeklonje” werd geproduceerd door een oud familiebedrijf dat reeds in 1789 door J.C Boldoot aan de Nieuwezijds Voorburgwal was begonnen (vanaf hier volg ik de informatie van Wikipedia, s.v. “Boldoot”). In 1874 werd het Keulse 4711 in de Amsterdamse firma ingebracht. Het bedrijf was zijn tijd vooruit, met een vroege gasmotor en een van de eerste telefoonaansluitingen. Het merk is herhaaldelijk verhandeld en “verhuisd” (Organon, AKZO, Britsh American Cosmetics, Douwe Egberts-Sara Lee) maar is uiteindelijk toch weer terug gekomen bij een nazaat van de oorspronkelijke familie. Het merk bestaat nog. Het Amsterdamse reukwatertje “odeklonje” was lange tijd zozeer een begrip dat de Amsterdammers hun beerwagen of strontkar kennelijk ook wel de Boldootkar noemden. Zoals de advertentie uit 1934 het wil: “Ge frischt er heelemaal van op” en “de heerlijke geur is ’n weldaad voor Uzelf en Uw omgeving.”
Advertentie in De Telegraaf van 12 juli 1934 (KB Delpher). Feliz zegt het vaak genoeg: “vacantie” schrijf je met een “c”.
Gossa had gisteren een verjaardag, niet van haar geboorte, maar van haar eerste dag bij ons. Dat hebben we gevierd met een lange lentewandeling langs het strand van Noordwijkerhout.
Onze kooikerhond Gossa druk in de weer op het strand van Noordwijkerhout. ©2017 Huib J. Lirb
Eigen Huis en Tuin – De Japanse Roos (Camelia Japonica) wordt door Gossa goed bemest. ©2017 Huib J. Lirb
Zonder op een nationalistisch trommeltje te willen slaan, presenteer ik vandaag toch graag een oer-Hollands beeld met een kooikerhond en een klomp. Het verlies van de klomp wordt betreurd. Gossa blijft niet graag alleen in huis. Dan wordt er iets gesloopt. Steevast. En vandaag brak mijn klomp.
Gossa met klomp ©2017 Huib J. Lirb
Een nieuwe iPhone? Cool. Het publiek is altijd zeer geïnteresseerd geweest in de nieuwste telefoons. Annonce van een nieuwe telefoonaansluiting van een spekslager uit Delft in 1900.
(KB, Delftse Courant 20 juni 1900)
Volg de beleefde aanbeveling op en word spekkoper!
