Woord van de dag: op-je-eigen-blog-mag-je-zo-nu-en-dan-even-raaskallen

“Acht Amerikaanse staten hebben anti-homowetgeving zoals in Rusland”, kopte de Volkskrant Online vandaag (De Volkskrant 5 februari 2014). “In Utah heeft het bestuur van de staat verboden dat het onderwijzend personeel op scholen ‘homoseksualiteit bepleit’.” Oké, maar daar houdt de schande niet mee op. “Zo verbiedt Arizona het portretteren van homoseksualiteit als ‘een positieve, alternatieve leefstijl’. Ook mag het schoolpersoneel de leerlingen niet vertellen dat er ‘veilige manieren van homoseks’ zijn. Alabama en Texas hebben het verplicht gesteld dat in de lessen over seksuele voorlichting wordt benadrukt dat homoseksualiteit ‘geen levensstijl is die aanvaardbaar is voor het publiek’. In beide staten moeten de kinderen ook leren dat homoseksueel gedrag ‘een strafbaar feit is’.” (ibidem).  

En alsof de schande niet genoeg was….  We zouden de VS soms wel eens wat meer willen toeschreeuwen. Erkent toch de internationale verdragen die de VS hebben gesloten met de First Nations en geeft de Lakota’s alsnog hun Zwarte Heuvels terug! Belijdt dan ook eindelijk schuld aan de misdadige deportatie van indianenvolken uit het oosten. Schaft toch eens dat vermaledijde recht af voor particulieren om vuurwapens bij zich te dragen en misschien wel mee naar school te nemen! Verdiept u in de geschiedenis van de democratische revoluties en erkent de afhankelijkheid hierin van de Oude Wereld! En doet dat ook met de geschiedenis van het abolitionisme (“de Britten waren jullie ruimschoots voor!”) en de multiculturele samenleving (“stopt met de Oprah Winfrey-achtige neiging om álles raciaal op te laden”).

Met als plaatje bij dit artikel een navolgenswaardige Engelsman: William Wilberforce (24 augustus 1759 – 29 juli 1833), parlementariër en leider van de anti-slavernijbeweging
(Olieverfschilderij uit 1794 van Anton Hickel (Wikimedia Commons). In 1807 slaagde hij en zijn team erin de slavenhandel te verbieden en in 1833, kort na zijn dood, vond zijn werk bekroning in de Slavery Abolition Act. De speelfilm met Ioan Gruffyd, Amazing Grace uit 2006, is van harte aanbevolen; aan Wilberforce komt in deze context veel meer eer toe dan aan Abraham Lincoln die pas veel later gehoor gaf aan het abolitionisme en dan misschien ook nog voornamelijk uit politiek-strategische motieven.

Dat zou je de Verenigde Staten wel eens willen toeroepen. Net als dit: vergeet niet de bondgenoten te noemen die ook op de stranden van Normandië zijn geland (zoals de Britten die ontbreken in Saving Private Ryan; de Canadezen die eigenlijk standaard in welke context dan ook niet serieus worden genomen) en nodig hun hoogwaardigheidsbekleders uit bij de herdenkingen (de Britten waren overgeslagen de vorige keer). Stopt trouwens met de misplaatste veronderstelling dat jullie ons hebben gered als enigen, en uitsluitend uit de goedheid van jullie collectieve politieke hart, want, afgezien van het feit dat ik het diepste respect heb en de grootste waardering voor al die soldaten die zichzelf voor onze vrijheid en veiligheid in gevaar hebben gebracht – en dat is voor mij een heilige waarheid – de VS deden pas mee nadat ze zich door de aanval op Pearl Harbor ertoe gedwongen voelden; vóór die tijd liep Churchill tevergeefs om steun te leuren. Vrijwilligers die de neutraliteit dreigden te verstoren werden vervolgd. De kosten van de uiteindelijke hulp aan het belegerde Engeland zijn ook gewoon op rekening gezet en hebben bijgedragen tot het faillissement van dat land na de oorlog. En voor wiens voordeel de helft van Europa in de invloedssfeer van de VS is getrokken, leren we uit deelgeschiedenissen van de Koude Oorlog. Ik denk nu zelf meteen aan Griekenland en Cyprus.

Een transatlantische scheldpartij, dat moet ook eens kunnen.  Want de hegemonie van de VS heeft in de loop van de geschiedenis op vele plekken een grote tol geëist. En we weten allemaal dat de geheimzinnigheden de Koude Oorlog hebben overleefd. In de Veiligheidsraad is recentelijk nog gelogen omtrent het “bewijs” voor massavernietigingswapens in het arsenaal van de zoveelste boeman die eerder zelf door de VS was geïnstalleerd als buffer voor de as van het kwaad (avant la lettré). Dat was Saddam, een paar boeven geleden alweer. Ja, misschien was Fidel ook een boef, maar als het aan de VS hadden gelegen dan zou er niet eens een poging zijn ondernomen om iets te doen aan de schrijnende uitbuiting van de arme bevolking van Cuba door de kapitalistische ondernemingen en hun zetbazen. Daarmee stippen we een aardig trefwoord aan dat voor een groot deel van Zuid-America geldt. Daar leven overigens hele bevolkingen die óók “Amerikanen” zijn. Maar in lijn met de hegemonie van de VS is die naam gereserveerd geraakt voor de “Verenigde Stateners”. Alsof een Mexicaan of een Boliviaan geen recht meer hebben op de naam van hun eigen continent.

Overigens, lekker gemakkelijk, die vastbesloten weigering, vooraf verklaard en verzekerd, om ooit iemand uit te leveren voor rechtspraak buiten-de-eigen-jusrisdictie, zoals aan het Internationaal Hof van Strafrecht – nooit zal een Amerkaanse militair worden uitgeleverd voor berechting wegens vermeende oorlogsmisdaden. “Als het niet Amerikaans is, is het niet goed en niet te vertrouwen”. Het maakt niet uit hoeveel Italiaanse rechtbanken de Amerikaanse staatsburger Knox al hebben veroordeeld, ze leveren haar niet uit. Maar de Nederlandse DJ moeten we wel ophoesten voor een zwaard van Damocles ter waarde van tientallen jaren voor, wat, een paar jointjes? Trouwens, alsof die juryrechtspraak bij hun thuis zo zuiver is. Alsof het zo rechtvaardig is om mensen na hun derde winkeldiefstal 30, 60, of voor mijn part 548 jaar cel op te leggen. En dat grenzeloze geloof in de eigen morele superioriteit! Alsof ze de democratie hebben uitgevonden en, ik heb er zojuist al over geklaagd, de gelijkheid van rechten. Bringing Democracy to the World. Hoe groot is de kans dat je met 250 miljoen inwoners steeds weer uitkomt op series van presidenten, senatoren, ministers en gouverneurs uit dezelfde families – Adams, Roosevelt, Kennedy, Bush, Clinton etc. Dat zegt toch wat over de democratische praktijk. Door onveranderlijke mechanismes van partijfinanciering, lobbying, massacommunicatie etc. komt de democratische wereld van de VS toch ook uit op iets dat vergelijkbaar is met die beschimpte “adel” van de Oude Wereld? Kijk, in Europa is ook van alles mis: maar bij ons klimmen de onbekende grijze muizen ongezien op vanuit de bureaucratieën en partijmachines van de lidstaten.

…. Stop, ik lijk wel een radicaal linkse rakker. Dat ben ik misschien niet hier in Nederland, althans niet overmatig, maar zo zou ik wel overkomen in de VS: daar is een algemene ziektekostenverzekering voor de talloze mensen immers al hoogst problematisch en veel te socialistisch.

Heb ik iets niet goed begrepen van de VS? De pot verwijt de ketel – bekijk een willekeurige uitzending van Amerikaanse “documentaires” waar Nederland in voorkomt en je moet concluderen dat ze weinig weten van die groezelige en achterlijke Oude Wereld die Europa heet. Amsterdam, ligt dat niet in Denemarken? Euthansie? We hebben onlangs, op meerdere gelegenheden, gezien op TV hoe prominente opiniemakers in de VS in de afgelopen jaren beschamende aantijgingen hebben gedaan als zou men in Nederland ongewenste baby’s en bejaarden zomaar vermoorden (denk bijvoorbeeld aan de republikeinse presidentskandidaat tijdens de voorverkiezingen van 2012, Rick Santorum).

Ik bedoel maar te zeggen, er scheelt nogal wat aan de supermogendheid die bevolkt wordt door al te veel onwetenden die steeds menen de oerbron te zijn voor alles wat goed en rechtvaardig is in de wereld. En natuurlijk is ook mijn razernij gericht op een karikatuur. Maar als die écht de plank mis zou slaan, die karikatuur, en als de opgeworpen misvattingen, vooroordelen, en zelfoverschattingen (gepaard met de geringschatting van anderen) nou echt marginaal zouden zijn, hoe kan het dan zijn dat die verschrikkelijke hypocrisie toch kracht van wet heeft in sommige staten van de VS? Één foute staat is al een smet op het blazoen van de Vereniging.

Maar dat is natuurlijk allemaal maar politiek. Wereldpolitiek. Smerige politiek. Aan de mensen van goede wil en morele ruggengraat ligt het niet. Die zijn er gelukkig overal. Ook in de VS. En daarom hoop ik er toch ook ooit eens te komen. (Als dat nog mag, nu dit stuk in de vaste collectie van de NSA terecht zal zijn gekomen, samen met die miljoenen andere uitingen van de vrije mening die Europeanen dagelijks publiceren op Facebook en elders.) Ik moet in ieder geval niet vergeten een regenboogvlaggetje aan mijn reiskoffer te hangen als ik naar Utah of Texas ga. Dat is de solidariteit van de Oude Wereld.

Naschrift d.d. 7 februari 2014: de werkelijke wereld wordt nog wonderlijker, nu blijkt dat een 16 jarige jongen uit California celstraf ontweken heeft (voor het doodrijden van vier mensen) op grond van de veronderstelling (of projectie) dat hij zou lijden aan de sociale ziekte “affluenza”, d.w.z. zijn gebrek om de gevolgen voor zijn acties te dragen omdat zijn rijke ouders hem altijd met geld buiten schot hebben weten te houden (De Volkskrant Online 07-02-2014). Kortom: vergeef hem want hij is onverantwoordelijk opgevoed. Zouden trouwe fans van het verderfelijke computerspelletje Grand Theft Auto misschien ook in aanmerking kunnen komen voor vrijspraak? Alleen in de VS. Althans, dat mogen we hopen.  Zelf zal ik, mocht ik in problemen komen met een strafrechter, pleiten voor mijn vrijspraak op grond van povertyphus. Maar die sociale ziekte heeft rechters in het verleden zelden tot genade bewogen. Sterker nog: de Engelse rechters hebben de armen die met de Wet in aanraking komen decennia lang gedeporteerd naar het einde van de wereld op het continent Australië. 

Dwaal ik af? Nee. Dat doen de rechters in California.

(PS. Voor de naam “Povertyphus” heb ik geen verwijzing; die  heb ik net zelf verzonnen.)