Feliz verwees vanmorgen naar de recente verklaring van Alfred de Zayas over de legitimiteit van het Catalaanse onafhankelijkheidsstreven volgens Internationaal Recht.
Haar bericht: “The right of self-determination is a right of peoples and not a prerogative of States to grant or deny. In case of a conflict between the principle of territorial integrity and the human right to self-determination, it is the latter that prevails.” Alfred de Zayas – consultant to the Office of the High Commissioner for Human Rights and expert for civil and political rights. Voor een volledig profiel zie: http://www.ohchr.org/…/Is…/IntOrder/Pages/AlfredDeZayas.aspx Wanneer gaat de EU naar deze man luisteren?”
Mijn eerste reactie:
Zo is het. Iedereen zou er naar moeten luisteren want het moet eens uit zijn met de algehele ridiculisering en verdraaiïng van de Catalaanse zaak. Vooral ook die onwetende televisiejournalisten van de NOS die van de ene verbazing in de andere vallen waardoor ze inmiddels kennelijk in totale verwarring zijn (“Rop, weet jij waar Puigdemont is?” – “Nee, ik weet het ook niet…”) nu Puigdemont en een paar van zijn ministers naar Brussel zijn uitgeweken (“gevlucht” zeggen ze op TV) om juist daar verder te werken aan de acceptatie van de nieuwe Catalaanse Republiek. Iets wat ze natuurlijk niet zou lukken in Spaanse gevangenschap; en daarom zou het mijns inziens idioot zijn om, zoals de Belgische vice premier vanmorgen verklaarde, “bij je volk te blijven” nu je eenmaal de onafhankelijkheid hebt uitgeroepen, aangezien je dan alleen maar kan hopen glorieus te worden afgevoerd in een arrestantenbusje van de Guardia Civil (http://www.lavanguardia.com/…/apuros-gobierno-belgica…). Maar goed, nog even over de relevantie van Internationaal Recht, voor degenen die daar nog waarde aan hechten: alle geïnteresseerden (en vooral dus ook allen die sowieso regelmatig hun zegje erover doen) zijn met klem en van harte uitgenodigd om de bevindingen en interpretaties van de Zayas nu eens eindelijk te lezen want, ach, het zijn de Verenigde Naties maar. Laat men dan tenminste artikel 63-77 lezen van het United Nations Official Document van 7 augustus 2014 (http://www.un.org/ga/search/view_doc.asp…). Nr 67 is er bijvoorbeeld eentje die Rutte, Junker, Rajoy, Macron, Merkel en alle andere elders van natie-staten in hun zak kunnen steken: “The implementation of self-determination is not exclusively within the domestic jurisdiction of the State concerned, but is a legitimate concern of the international community.” Het is geen interne aangelegenheid. De Catalaanse regering in ballingschap verdient dan ook politiek asiel.
Update 13:45u
Zojuist heb ik de persconferentie van Puigdemont gezien (via ccma). Terwijl de ene helft van zijn republikeinse regering nog aanwezig is in Catalonië (o.l.v. de vice-premier Junqueras, afgezet door Spanje krachtens artikel 155 maar nog in functie voor de Republica Catalana) is de andere helft onder zijn leiding naar Brussel gegaan. Dit is niet zomaar een vlucht, stelt hij, maar een poging (a) om te voorkomen dat er gewelddadigheden in Catalunya zouden kunnen ontstaan, zodra het Spaanse gezag tot arrestaties zou overgaan en de Catalanisten hun mensen zouden willen verdedigen en (b) om tegelijkertijd in Brussel, in de hoofdstad van de EU, in vrede en veiligheid te kunnen meewerken aan de voorbereidingen van de vrije verkiezingen in Catalonië (of je dat nu ziet als republiek of als regio) die de regering van Rajoy (Partido Popular) met steun van o.a. de PSOE en Ciudadanos (https://politica.elpais.com/politica/2017/10/10/actualidad/1507639030_362710.html) in het kader van de werking van artikel 155 nu zelf heeft aangekondigd voor 21 december. (Laten we dan wel hopen dat de CUP die niet op hun beurt gaat boycotten, als een spiegelbeeld van het referendum van 1 october, want dan komt er nooit duidelijkheid.)
Puigdemont is daartoe niet naar België gekomen om daar asiel aan te vragen, maar naar Brussel als de hoofdstad van de EU. Daar roept hij opnieuw op tot dialoog. Het lijkt er zodoende op dat hij als het ware asiel aanvraagt van de EU; dat kan op zich helemaal niet, maar de logica klopt: als Europees burger verwacht hij bescherming van de EU tegen wat hij betoogt te zijn de onrechtmatige agressie van de Spaanse overheid. Puigdemont hekelde de afzijdigheid van Europese politici en regeringsleiders en inderdaad verwijst dit weer naar het oordeel van de Verenigde Naties waarover ik zojuist ook heb bericht (Interim report of the Independent Expert on the promotion of a democratic and equitable international order, United Nations Official Document van 7 augustus 2014 (http://www.un.org/ga/search/view_doc.asp…), article nr. 67: “The implementation of self-determination is not exclusively within the domestic jurisdiction of the State concerned, but is a legitimate concern of the international community.”).
Nu zullen ze in de Europese wandelgangen pas echt een hekel hebben gekregen aan de Catalanen. Puigdemont verzekert dat het niet de bedoeling is om België in verlegenheid te brengen – en de EU zou voor dit soort dingen (nog zonder precedent?) toch eigenlijk, lijkt me, een diplomatiek afgezonderde plaats moeten hebben, een fysieke plek in Brussel die los staat van België. Hij zal ook terugkeren naar Catalonië zodra hij garanties krijgt van Rajoy en de zijnen dat hij in vrijheid en dialoog zal kunnen doorwerken. Ook hoopt hij dat de Spaanse regering de uitslag van de verkiezingen die zij zélf heeft uitgeroepen zal respecteren. Dat is namelijk niet geheel zeker na de verklaring van Pedro Sanz, de vice-president van de Spaanse Senaat, gisteren dat mócht er na de verkiezingen weer een regio-regering komen die onafhankelijkheid probeert te bewerkstelligen, dan gebruiken we artikel 155 gewoon ook weer opnieuw (http://www.larazon.es/espana/pedro-sanz-si-tras-el-21-d-hay-un-gobierno-fuera-de-la-ley-habra-otro-155-PE16747080; en https://www.vilaweb.cat/noticies/el-vice-president-del-senat-diu-que-es-podria-tornar-a-aplicar-larticle-155-despres-del-21-d)