Changing the conversation: “de vermoorde onschuld” gespeeld door Lenny Kuhr.

De Nederlandse Tweede Kamer krijgt al veel te lang werkelijk niks meer voor elkaar, behalve dan nu zo’n obligate verklaring tegen “jodenhaat” (https://nos.nl/artikel/2514263-kamer-sta-op-tegen-jodenhaat). Een lopende zaak die tot nu toe al tot meer dan 30.000 doden heeft geleid brengt de gelederen hier niet in beweging, maar dat doet wél het ongemak dat –– zonder fatale gevolgen (gelukkig) –– door gefrustreerde protesteerders is veroorzaakt bij Lenny Kuhr, die openlijk verklaart dat ze Israël steunt (zie noot) waar haar kinderen klaarblijkelijk hebben gekozen om structureel deel te nemen aan het verdringingskolonialisme en waar haar kleinkinderen nu in het bezettingsleger dienen. Toegegeven, een zo direct op een persoon gerichte actie vind ik zelf ook niet gelukkig of zelfs kies (maar zie noot: de artieste is niet onschuldig aan de polarisatie). Maar om daar nu in de Tweede Kamer zo’n toestand van te maken…. “Talk about «changing the conversation»!” Waarom gaat het gesprek niet om de slinkse pogingen van de Nederlandse Staat om de uitspraken van de rechter te omzeilen? Waarom wordt de medeplichtigheid van Nederland aan de gaande Genocide niet “kamerbreed” aangeklaagd? Ik zou willen dat er meer oog was voor proportie.
Zo zouden de parlementariërs ook het volgende actuele rapport van Francesca Albanese kunnen lezen en bespreken.
“Anatomy of a Genocide. Report of the Special Rapporteur on the situation of human rights in the Palestinian territories occupied since 1967”, Francesca Albanese, 25 March 2024 (A/HRC/55/73)
Noot over “de vermoorde onschuld” gespeeld door Lenny Kuhr. Lenny Kuhr heeft eerder zelf gekozen voor een zionistische ramkoers toen ze in het Nieuw Israëlitisch Weekblad van 10 december 2023 de pro-Palestina (en pro-Internationaal Recht) demonstranten afserveerde als gevaarlijke antisemieten.  “Hier lopen de onwetende en de – bewust of onbewust – kwaadwillende Nederlanders achter de vlag van dit monster aan.” Die vlag is evenwel gewoon de internationaal geldende Palestijnse vlag die ook door Israel zelf officieel is erkend. Dat monster dat ze bedoelde is de extremistische Islam van Iran en Hamas: “De intentie van de extremistische islam is onze vrijheid af te nemen in ruil voor hun levensgevaarlijke, bloeddorstige geloof. Bedenk je, wees beducht. Hoed je voor haat en vooral als die haat als projectiel wordt afgeschoten naar de ‘eeuwige boosdoener’. Hoed je voor antisemitisme en racisme. Laat het niet toe!” (Lenny Kuhr, “Hoed je voor haat”, NIW 10 december 2023 (https://niw.nl/hoed-je-voor-haat/)
       Tja, over dat racisme hebben de critici van Israel nog wel een boekje open te doen: Israel is immers de enige natiestaat ter wereld die de exclusieve ethnisch-religieuze identiteit wettelijk heeft vastgelegd als de basis voor volledige deelname met alle burgerlijke en politieke privileges (Israel’s Basiswet van 2018) (https://rightsforum.org/israel-definieert-zich-als…/).

Ik merk tenslotte op dat mevrouw Kuhr de leus “From the river to the sea… etc”  in haar opiniestuk heel voorspelbaar ook meteen heeft uitgelegd als een oproep tot de vernietiging van het Joodse volk in Israel. Zoals ze het heeft gesteld: “Negentig jaar geleden liepen massa’s achter de vlag aan van ‘Heil Hitler’, de nazivlag. Vandaag is het de Palestijnse vlag met de leuze ‘From the river to the sea’. Dood aan Israël, dood aan alle Joden.” (https://niw.nl/hoed-je-voor-haat/).
Ik heb elders reeds uitgebreid verwezen naar de uitleg van  deze leus, te weten als uiting van de wens om in de geografische ruimte tussen de rivier de Jordaan en de Middellandse zee vrijheid en gelijkheid voor álle inwoners gegarandeerd te zien. Het is een leus tégen de apartheid en tegen de bezetting. Het is bovendien een echo van de Bijbelse aanspraak op het beloofde land voor uitsluitend het Joodse volk in diezelfde geografische ruimte (o.a. Genesis 15:18-21; Jozua 1:4; Psalmen 72:8, maar dan wel vanaf de rivier de Eufraat) die terecht is gekomen in het manifest van de Likoed partij van 1977.

Uitweiding. De verwoording van dit Zionistische streven met de formule “from the river to the sea” is lang geleden ook al gesteld in het handvest van de Likoed Partij. “The Right of the Jewish People to the Land of Israel (Eretz Israel). (a.) The right of the Jewish people to the land of Israel is eternal and indisputable and is linked with the right to security and peace; therefore, Judea and Samaria will not be handed to any foreign administration; between the Sea and the Jordan there will only be Israeli sovereignty. (b.) A plan which relinquishes parts of western Eretz Israel, undermines our right to the country, unavoidably leads to the establishment of a “Palestinian State,” jeopardizes the security of the Jewish population, endangers the existence of the State of Israel. and frustrates any prospect of peace.” (https://www.jewishvirtuallibrary.org/original-party-platform-of-the-likud-party). Het wordt door Likoed leden nog steeds herhaald, zoals hier: “I want it to be clear that I do not recognise national rights of Palestinians in the Land of Israel. I recognise their human rights and their individual rights, and also their individual political rights — but between the sea and the Jordan there is room for one state, a Jewish state”. (Tzipi Hotovely, Lid van de Knesset voor de Likoed partij, sprekend in 2010 en geciteerd in Leila Farsakh, “The One-State Solution and the Israeli-Palestinian Conflict- Palestinian Challenges and Prospects”, Middle East Journal, Vol. 65, No. 1, Winter 2011, pp. 55-71, op p. 61). Er zijn Zionisten die nog verder gaan dan de Likud: Daniella Weiss, de aanvoerder van een prominente kolonisten-beweging, blijft volhouden dat het land dat door haar god aan het volk van Israel zou zijn beloofd, haar Eretz Yisrael, zich uitstrekt van de rivier de Eufraat tot de rivier de Nijl.

Tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer van  26 maart 2024 vroeg de parlementariër Van Zanten van BBB aan de staatssecretaris Cultuur en Media, mevrouw Gräper-van Koolwijk om maatregelen tegen het in haar ogen toenemen van jodenhaat in Nederland algemeen, en dan nu in de cultuursector in het bijzonder: “Onlangs nam de Kamer een motie aan die het mogelijk maakt op te treden tegen de omstreden leus «From the river to the sea». Wanneer wordt deze motie ten uitvoer gebracht? Kan de staatssecretaris gezien de urgentie deze kwesties komende donderdag bespreken in de ministerraad?” (https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/2023-2024/56). Die motie is inderdaad aangenomen door het huidige parlement maar wel NADAT de Nederlandse rechter reeds had geoordeeld dat de
leus NIET strafbaar is. Daarover schreef ik op 15 maart het volgende:

 De Nederlandse rechter heeft allang geoordeeld dat de leus NIET strafbaar is, om de gestelde reden (voor de uitspraak van het Gerechtshof van Amsterdam in een Artikel 12 procedure van 15 augustus 2023 volgens welke de leus niet strafbaar is, zie https://rightsforum.org/niks-mis-met-slogan-from-the-river-to-the-sea-palestine-will-be-free-oordeelt-rechter/). Dat oordeel van de rechter is evenwel compleet genegeerd door de Tokkie-meerderheid in de Tweede Kamer –– o, gotspe! –– die dus maar net doen alsof de politici het beter weten dan de rechter (https://nos.nl/artikel/2495345-from-the-river-to-the-sea-leus-is-geweldsoproep-vindt-kamermeerderheid). Net als het kabinet. Net als de ambtenaren van Buitenlandse Zaken.

Lenny Kuhr  staat dus op het podium deze week en ze speelt “De vermoorde onschuld”. Zij is helemaal geen “slachtoffer” en zeker niet van antisemitisme. De stemming heeft ze, kortom, zelf al grondig verpest onder meer met haar stuk in het NIW. Krokodillentranen –– Hoed je voor haat inderdaad.

Voor de discussie in de Tweede kamer: Tweede Kamer, 56e vergadering, Dinsdag 26 maart 2024 (https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/plenaire_verslagen/detail/2023-2024/56)