Opmerkelijk. Met zoveel aanbiedingen voor een gratis hoortest kan dit geluid toch niet langer op dovemansoren vallen?
“Frans Timmermans, vicevoorzitter van de Europese Commissie, heeft “de positieve atmosfeer” van de Catalaanse betoging in Brussel begroet, maar de manifestatie doet de Commissie niet van standpunt veranderen. “Ik heb al die mensen gezien, in een positieve atmosfeer, zeer vastberaden. Het moet ons steeds aangaan indien onze burgers de nood voelen om de straat op te gaan om hun mening te geven”, zo reageerde Timmermans tijdens een persconferentie. De Nederlander wees er wel op dat ook de tegenstanders van een Catalaanse onafhankelijkheid al massaal op straat zijn gekomen. “Dit is geen protest in één richting.”
In welke andere richting zou dit wijzen, deze enorme prestatie om tienduizenden mensen op één plek bijeen te krijgen, zo’n duizend kilometer van huis, in het snertweer? Er zullen vast wat Spaanse expats uit Brussel voor pleiten voor españolisatie van Catalunya, maar in al deze beelden zie ik alleen maar estelladas! Maar kennelijk bedoelde hij dat er in de afgelopen maanden ook unionisten in Spanje de straat op zijn gegaan (https://nl.metrotime.be/…/europese-commissie-begroet…). Die hebben we inderdaad ook gezien. Mooie types zaten ertussen….
Timmermans herhaalde dat voor de Europese Commissie het respect voor de rechtsstaat voorop staat. “Als u niet akkoord gaat met de wet, dan moet u zich organiseren om de wet of grondwet te veranderen. Wat in een rechtsstaat niet is toegestaan, is simpelweg de wet negeren”, zo verwees hij naar de annulering van de Catalaanse onafhankelijkheidsverklaring door het Spaanse grondwettelijk hof. (https://nl.metrotime.be/…/europese-commissie-begroet…/).
De Estelada op een Belgische politiewagen (9 december 2017)
Hebben de PP-ers ook eens last met de politie, haha! De Catalaanse onafhankelijkheidsvlag was zichtbaar geplaatst op een Brusselse politiewagen tijdens de fantastische dag van de Catalaanse Republiek in de hoofdstad van Europa. De Spaanse regeringspartij tekent nu protest aan.
http://www.elperiodico.cat/…/pp-denuncia-policia-belga-este…
De Spaanse regering laat steeds de rechters het vuile politieke werk opknappen. Zo hebben ze, in die geest van legalistisch schrikbewind, net nog geprobeerd de Europese Commissie ertoe te bewegen de onderlinge uitleveringsprocedures te hervormen. De achtergrond is deze. Spanje kreeg Puigdemont niet door Belgische rechters overgedragen op grond van de aanklacht van rebellie – het zwaarste dat ze hem en de zijnen ten laste hopen te kunnen leggen – omdat die misdaad niet ook in België op gelijke wijze bestaat; had de overdracht toch plaatsgehad op grond van een van de secundaire aanklachten, dan was de Spaanse rechter gedwongen geweest alleen die aanklachten te gebruiken. Dan zou die van rebellie zijn komen te vervallen. Dus hebben ze het Europese aanhoudingsbevel ingetrokken. Nu hebben ze, volgens aangehecht bericht, dus kennelijk geprobeerd de EU regels zo veranderd te krijgen dat men voor een reeks aan misdaden (waaronder tien-tegen-een die van rebellie) snel en automatisch uitgeleverd (overgedragen) kan worden. Gelukkig heeft het de Europese Commissie behaagd dit verzoek te weigeren. Maar je ziet het, keer op keer probeert de Spaanse politiek de rechterlijke macht te “sturen”.
http://www.catalannews.com/…/brussels-rules-out-european-ar…
De Estelada op een Belgische politiewagen – vervolg (10 december 2017)
De kwestie van de Estelada op de Belgische politiewagen heeft weer een typisch PP staartje gekregen: “Pilar Ayuso Gonzalez, een Europees parlementslid die in Spanje lid is van de Partido Popular van premier Mariano Rajoy, noemt Belgisch minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) een ‘neofascist’. Dat doet ze op Twitter nadat foto’s zijn opgedoken van een Brusselse politiewagen die getooid is met een Catalaanse vlag.” http://www.standaard.be/cnt/dmf20171209_03234358
Weer een tirade, sorry, maar het moet kennelijk.
De komende weken mogen we verwachten dat er royaal met zand zal worden gestrooid door de Spaanse politici en de door hen gedomineerde (geïntimideerde) Spaanse media; dat zand moet in de ogen van alle andere Europeanen tot blindheid leiden of tenminste wazigheid. Zo kunnen de aankomende verkiezingen worden beïnvloed (doordat Catalanen worden verward of geïntimideerd) terwijl de publieke opinie in andere Europese landen ook gericht zal blijven op de wens om de status quo te handhaven. De strategie is zo oud als de politiek van de Griekse stadstaten en de stad Rome en lange tijd bijna de standaard geweest in Italiaanse politiek. Naarmate de Spaanse regeringspartij in toenemende mate wordt beticht van “fascistische” reflexen, gaan hun prominenten van het tweede echelon lukraak hun tegenstanders van hetzelfde beschuldigen. Mystificeren heet dat. Op het laatst kan niemand het meer volgen en lijkt alles onzin te zijn geworden. Inclusief de oorspronkelijke beschuldigingen zodat de status quo effectief is verdedigd. En de andere nationale staten van Europa komt het allemaal goed van pas. Over Catalonië wordt niet gesproken.
Timmermans zat vanmiddag bij Buitenhof waar een ijdele fossiel van een televisiejournalist hem bevroeg over een hele reeks van “belangrijke” onderwerpen aangaande Europa. Geen woord is gewijd aan Catalonië. Timmermans heeft alleen een snauw gegeven aan al die nationalisten die opeens overal hun eigen “gouden Eeuw” aan het idealiseren zijn in de veronderstelling dat ze die op hun eigen houtje zouden kunnen herscheppen zodra ze andere Europeanen verlost zouden zijn. Die snauw lijkt eerlijk gezegd eerder te slaan op Nederlanders, met hun wij-wij-wij mentaliteit, die, geprojecteerd op een VOC verleden en gevierd met onaantastbare tradities als die van Zwarte Piet, zo langzamerhand ontaardt in een enge vorm van xenofoob nationalisme. De Catalanisten, daarentegen, zijn nadrukkelijk pro-Europees – tenminste, tenzij Juncker’s kliek ook hun vertrouwen onherstelbaar zal hebben geschonden.
Geen woord dus over Catalonië. Terwijl de sleutelwoorden “democratie”, “vrijheid” en “solidariteit” waren. Maar de EU is alleen maar geïnteresseerd in solidariteit met de nationale staten die per slot van rekening de leden van de club zijn. (En daarmee staan ze, ironisch genoeg, zij aan zij met de kampioen van de Nationale Staat, Thierry Baudet). Bij de EU zijn ze kennelijk stoer genoeg om, bijvoorbeeld, Oost-Europese lidstaten “aan te pakken” om ze te dwingen hun quota aan asielzoekers op te nemen. Ze zijn ook stoer genoeg om de landen waar vluchtelingen massaal op bootjes vanaf de Libische kust aankomen te dwingen zich netjes te houden aan de letter van het verdrag van Dublin. Lekker legalistisch: het eerste bootje met Afrikanen moet op Ameland nog aanlanden. Maar de EU is doof en blind voor de grieven van de Catalanen, over het politie(k)geweld, de hardnekkige weigering om tegemoet te komen aan de vervulling van intern zelfbeschikkingsrecht, de vervolging van Catalaanse politici, de intimidatie van de pers en de toepassing van censuur, de verkrachting van de democratie etc. etc.
Dat zouden interne kwesties zijn volgens, bijvoorbeeld, Mark Rutte. Als historicus zou je van hem, en van al die dwepende aanhangers van de canon van vaderlandse geschiedenis, toch meer begrip verwachten voor burgerlijk verzet tegen een Spaanse overheersing. Maar de onverschilligheid en onwetendheid komt iedereen die belang heeft bij de handhaving van de status quo goed uit. Van de kampioenen van de Nationale Staat kunnen we dat verwachten. Maar van de politieke tegenstanders van de Europese volkspartij (waar ook het CDA in zit, samen met de CDU van Merkel, Forza Italia van Tajani en de CSV, Juncker’s eigen partij in micro-staat Luxemburg) mogen we toch meer verwachten. Niemand heeft er zin in. En onze eigen televisiejournalisten hebben er eenvoudigweg geen benul van. De luis in de pels? Die is chemisch weg gereinigd!
Cultuurroof: de resten van de Aragonese Kroon (11 december 2017)
Cultuurroof.
Vannacht hebben de Guardia Civil en de Mossos d’Esquadra de omgeving van het diocese museum van de Catalaanse stad Lleida afgesloten. Tientallen busjes van de Guardia Civil zijn gearriveerd om uit dat museum 44 historische kunstwerken weg te halen krachtens artikel 155 (waarmee de autonomie van de regio is opgeschort). Het gaat om onder meer de rijk gedecoreerde grafkisten, afkomstig van het klooster Sixena (Cat.) / Sijena of Sigena (Cast.), van de koningen van Aragon. Dat was de Kroon onder welke de Catalanen eeuwenlang hun onafhankelijkheid hebben genoten. Hier wordt weer hard op de Catalaanse ziel getrapt. Deze brutale diefstal is een ontkenning van het Catalaanse eigenaarschap van hun cultuurhistorische verleden.
Ik merk hier bij op, gelet op de televisiebeelden live op TV3, dat het transport lijkt te gebeuren niet op een manier die past bij museale stukken – veel beschilderd houtwerk – maar eerder op de manier van de doodgewone verhuizers (want snel, met grote rollen verpakkingsmateriaal). De stukken worden, zeg maar, als het ware met paardendekens in een politiebusje geduwd. De conservatieve cultuurrovers van Spanje zijn ook nog eens slechte conservators.
Update 09:40u. Het is duidelijk dat de Mossos d’Esquadra, de eigen Catalaanse politie, gezien moet worden als medeplichtig aan deze daad want zij moeten het cordon van dranghekken bemannen tegenover de toegestroomde stadsbevolking terwijl de Guardies Civiles de werken afvoeren. Het is allemaal politiek. Alles gebeurt krachtens een besluit van de Spaanse minister van Cultuur, Íñigo Méndez de Vigo, ongeveer een week geleden. Die heeft het besluit gebaseerd op een uitspraak (“provicional”) van een rechter in Huesca (Aragon) vorige week terwijl echter daarmee de procedure niet volgens alle betrokkenen was voltooid. Hoopt men in Madrid dat het nu tot gewelddadigheden komt tijdens de verkiezingscampagnes? Want ja, er wordt alweer geduwd en getrokken (hoewel niet geslagen en geschopt), maar nu zien we dat de Mossos de boemannen zijn. Goed bedacht! De CUP (de partij met de meest extreme Catalanisten) was zo stom om de bevolking op te roepen tot verzet dus daar konden de autoriteiten op anticiperen. Is provocatie van geweld inderdaad de achterliggende gedachte geweest bij het besluit van de Spaanse minister of wilde men gewoon alleen even snel een klap geven op de langlopende zaak nu de Catalanen hun culturele belangen toch niet meer “legaal” kunnen verdedigen vanwege de opschorting van de autonomie? De collectie is namelijk object van twist sinds 1980. De werken zijn tijdens de Spaanse burgeroorlog weg gehaald uit een klooster in Aragon; maar de werken behoorden sowieso tot het Catalaans-Aragonees cultureel erfgoed. (De relatie tussen de twee noemers is niet gemakkelijk uit te leggen; ik heb dat eerder getracht te doen op mijn blog; de Catalanen hebben zich eeuwenlang diplomatiek gemanifesteerd met de Kroon van Aragon omdat die koninklijke titel meer indruk maakte dan de grafelijkheidstitels van de Catalaanse gebieden.) Er is in de 1990er ook voor betaald maar die “koop” is vorig jaar door Spaanse rechters nietig verklaard. De rechtmatigheid daarvan wordt betwist. (Voor het pleit van de voorstanders voor terugkeer van de werken naar Sigena, zie: https://sijenasi.com/2017/05/18/change-org-english/). Dus aan wie komen de werken toe? Welk standpunt men ook wil innemen in deze zaak, het is puur machtsmisbruik om nu met de tijdelijke opschorting van autonomie de gelegenheid te nemen om het verdere verloop van het juridische proces te omzeilen.
Bronnen:
http://www.lavanguardia.com/cultura/20171210/433520060477/las-incognitas-de-la-retirada-de-las-obras-de-arte-de-sijena-del-museo-de-lleida.html
http://www.ccma.cat/…/la-guardia-civil-ent…/noticia/2825933/
http://www.telegraph.co.uk/…/catalonia-braced-violence-jud…/
http://www.catalannews.com/…/judge-sets-december-11-as-dead…
http://www.catalannews.com/…/spanish-police-starts-removing…
Onrust over de stembiljetten (12 december 2017)
Het ziet er naar uit dat veel stemgerechtigden in Catalonië deze week mét hun eigen stembiljetten ook stembiljetten meegestuurd krijgen van hen totaal onbekende personen (met overwegend Castiliaanse achternamen) (maar let op: particulier geluid op Facebook). Dit riekt naar verkiezingsfraude al lijkt men niet te weten wat ervan de bedoeling is. Ik heb daar een mogelijke verklaring voor. De niet bestaande stembiljetten zullen niet gebruikt gaan worden maar dat hoeft ook niet. Het kan de bedoeling zijn van eventuele kwaadwillende tegenstrevers om, in geval van een verkiezingsoverwinning van de Catalanisten, te beweren dat de opkomst te laag was om van betekenis te zijn. Dus er zijn, zeg, 5.800.000 stemgerechtigden (een aantal dat ongeveer klopt). Stel dat de daadwerkelijke opkomst dadelijk 70% is (4.060.000 mensen), waarvan een meerderheid van 65% zal hebben gestemd voor de partijen die streven naar onafhankelijkheid (2.639.000). Maar stel dan ook dat, ter mogelijke implicatie van de verontrustende berichten, er veel meer stembiljetten zullen zijn uitgeven dan er stemgerechtigden zijn. Zeg: de 2.639.000 getelde stemmen verwijzen dan niet meer naar een opkomst van 70% maar naar een lagere opkomst van 6.500.000, en dat is er een van iets meer dan 40%. Zo kan de uitslag weer gemakkelijk terzijde worden geschoven door de Spaanse autoriteiten omdat er opnieuw geen duidelijke meerderheid van de burgers zich zal hebben uitgesproken. Het mooie van zo’n fraude trucje, indien daar sprake van zou zijn (en ik zeg niet dat dat zo is), is dat geen waarnemer dit zal kunnen constateren noch tijdens de dag van de verkiezingen noch tijdens de telling. Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat er fraude wordt gepleegd maar áls men dat zou willen doen met de te veel gestuurde stembiljetten, dan zou men het op deze wijze kunnen proberen te doen.
Internationale waarnemers niet welkom (14 december 2017)
Had ik het in mijn vorige bericht over internationale waarnemers bij de komende Catalaanse verkiezingen? Nou, die zullen er waarschijnlijk niet zijn. De Spaanse kiesraad acht het niet gepast om controle door internationale waarnemers toe te staan omdat de Spaanse wet niet voorziet in deze mogelijkheid. (Heerlijk weer zo’n legalistische cirkelredenering van de Spanjaarden.) Natuurlijk zouden ze ertoe kunnen worden verplicht door enkele erkende internationale organisaties (en niet door burgerinitiatieven uit het buitenland) zoals met name de OVSE. Maar dan moet die daartoe het initiatief nemen en een verzoek indienen. Dat is niet gebeurd en het zal niet gebeuren. Want de EU en de Spaanse nationale staat hebben gemeenschappelijk belangen. Hoort de garantie van eerlijke democratische verkiezingen daar niet bij? Kennelijk wordt de juiste behandeling van deze zogenaamd “interne kwestie” beschouwd als een zaak van goed vertrouwen. Gaat u maar rustig slapen.
Merk op dat deze weigering om onafhankelijke toezicht op eerlijke verkiezingen mogelijk te maken, die expliciet is gedaan en gerapporteerd op 4 en 5 december (door o.a. de Spaans-nationalistische krant El País), in andere landen weinig tot geen aandacht heeft gekregen. Zullen we de mede-Europeanen feliciteren met hun optimistische goedgelovigheid? Nogmaals zeg ik: gaat u maar rustig slapen.
Voor het bericht in El País:
De (voorlopige) uitslag van de verkiezingen van 21 december (22 december 2017, 00:04u)
Visca Catalunya lliure! De opkomst was 81,9%
Het ziet er naar uit dat 48% van de stemmers voor de onafhankelijkheidspartijen heeft gestemd en 52% voor de unionisten. [LET OP LATERE CORRECTIE in mijn commentaar van 23 dec.] Maar de zeteltoekenning is niet direct evenredig aan het aantal stemmen. Zodoende is de balans toch in het voordeel van eerstgenoemde kant gevallen, met een absolute meerheid, krap maar toch, voor de independentistes.
Inés Arrimadas, de lijsttrekker van Ciutadans, die Spanje bijeen wil houden, roept vanavond echter dat zij de verkiezingen hebben gewonnen. En dat de onafhankelijkheidspartijen hebben verloren. Dat denkt ze te kunnen roepen omdat haar Oranje-partij de grootste is geworden (“Het zijn ook altijd die Oranjes!”), met drie zetels (van de 68) meer dan de volgende. Maar ze moet toch ook weten dat de gedoodverfde coalitiemogelijkheden dit haar tegenspreken. De JuntsxCat, ERC-CatSì en CUP hebben met 70 zetels twee zetels verschil de absolute meerderheid.
Toch zegt ze dat de verkiezingsoverwinning van haar Ciutadans (Cs) partij de wereld het signaal geeft dat er voor het eerst een “niet-nationalistische” partij in Catalonië de grootste is geworden. Oké, maar ze staan met 37 zetels toch nog dichtbij de 34 van JuntsxCat (van Puigdemont) en de 32 van ERC (van Junqueras). En dat zijn er al twee tegen een.
Het is dus, heel constitutioneel geredeneerd, zoals Spanje het graag wil, simpelweg zoals Agustí Alcoberro, de vice-president van de Assemblea Nacional Catalana (bij afwezigheid van de president die in de gevangenis zit), het stelde: de onafhankelijkheidsbeweging heeft de verkiezingen gewonnen.”
Rovira van de ERC: “Ondanks het juridische en media offensief hebben de burgers van Catalonië gekozen voor de republiek”.
Riera van de CUP: “De republiek van 1 october heeft deze verkiezingen duidelijk gewonnen”.
En Puigdemont, vlammend vanuit Brussel, tegen middernacht: “De Catalanen hebben de wereld een boodschap gegeven: de Catalaanse republiek heeft het gewonnen van de monarchie van 155” (welk getal verwijst naar de opschorting van de Catalaanse autonomie op legalistische gronden).
En nu de politieke gevangenen meteen vrijlaten! Als legitiem president van de Catalanen maant hij de EU om te accepteren dat de lijn van Rajoy niet werkt. De verkiezingen demonstreren dat het independentisme een stabiele kracht is in geheel Catalonië die, ondanks alle tegenwerking (vervolging van politici, beteugelen van media, economische oorlogsvoering, politiegeweld etc.), consequent is. Die zwijgende meerderheid van unionisten blijkt niet te bestaan. En nu moet Rajoy wel luisteren. Net als de EU!
Mijn bronnen voor dit nachtelijk vers-van-de-pers stukje zijn:
http://www.ccma.cat/324/eleccions-21d/tema/ELECCIONS21D/
Een pro-Catalaanse en een pro-Spaanse bron: dat is lekker in balans.
“Het kiessysteem komt inderdaad misschien wat onredelijk over maar hier is in de “weging” van de stemming, dus in de vertaling tot het aantal zetels, een correctie ingebouwd, constitutioneel, om de mensen die minder dichtbevolkt in het platteland wonen iets te beschermen tegen overweldigende “macht” van de stedelingen. [Hier voeg ik dan nu een eerste verwijzing aan toe: John Payne, Catalans and Others, History, culture and politics in Catalonia, Valencia and the Balearic Islands, Five Leaves: Nottingham 2016, 103.]. Dat is overigens een mooi oud studie-thema: de relatie tussen stad en platteland! Hoe dan ook, de meerderheid is er met 48% van de stemmen niet in numerieke zin maar ze is er met de 70 zetels – drie meer dan de helft – wél in politieke zin. Als ze numeriek overwicht hadden willen hebben, hadden ze een referendum moeten houden (zoals de Catalanen hebben geprobeerd te doen op 1 october); nu tellen de zetels. Niettemin heb je gelijk dat het veel eerlijker zou zijn als je niet zou uitgaan van 51% maar van 67% (tweederde meerderheid), zoals ze met de Brexit ook hadden moeten doen. Maar goed, de uitslag logenstraft de veel gehoorde en gebruikte veronderstelling dat er een overweldigende “zwijgende meerderheid” is die tegen de afscheiding zou zijn.”
“Wat je afkeer van nationalisme en separatisme betreft: ik deel je afkeer voor die gevallen waarin een nationale identiteit wordt gemobiliseerd door een meerderheid ten nadele van een minderheid van “binnenstaanders” of een veelheid van buitenstaanders.Maar er zijn ook identiteiten die in de grote golf van de vorming van nationale staten in de 18e en 19e eeuw het onderspit hebben gedelfd maar die, door de ontoereikende dwang tot confirmatie, niet hebben willen verdwijnen. Voor die identiteiten, waaronder het “Catalaanse feit” (Pierre Vilar), die maar niet wilden “oplossen” in het staatsnationalisme (i.e. van het Spanje der Castillianen), moeten we een onderscheid maken op gelijke wijze als het internationaal recht doet voor voormalige kolonies. Ik heb hiervoor een inspirerend citaat van Charles Tilly: “”The later stages of European state formation produced both of the disparate phenomena we group together under the label ‘nationalism.’ The word refers to the mobilization of populations that do not have their own state around a claim to political independence; thus, we speak of Palestinian, Armenian, Welsh, or French-Canadian nationalism. It also, regrettably, refers to the mobilization of the population of an existing state around a strong identification with that state; thus, in the 1982 Malvinas/Falklands War, we speak of clashing British and Argentinian nationalisms. Nationalism in the first sense ran throughout European history, whenever and wherever rulers of a given religion or language conquered people of another religion or language. Nationalism in the sense of heightened commitment to a state’s international strategy appeared rarely before the nineteenth century, and then chiefly in the heat of war. The homogenization of the population and the imposition of direct rule both encouraged this second variety of nationalism.” (Charles Tilly, Coercion, Capital, and European States, AD 990-1992, Blackwell: Cambridge MA & Oxford UK [1990] rev. ed. 1992, 116). Ik hoop dat deze toelichting mijn begrip voor het Catalaanse separatisme wat beter verklaart; en dat ik hiermee ook de eer en waardigheid van de mensen die streven naar een afscheiding van Spanje een beetje heb kunnen herstellen. “
Junqueras zou volgens het Spaanse Hooggerechtshof geen politiek gevangene zijn maar mag om politieke redenen niet op borgtocht vrij (5 januari 2018).
Nee, Junqueras is géén politiek gevangene, zeggen de rechters van het Spaanse Hooggerechtshof, klaarblijkelijk zonder verdere motivatie die zelfs maar naar Recht riekt, maar de persoon moet wél gevangen blijven zitten omdat hij anders, zo stellen ze, zijn politieke pad waarschijnlijk zal blijven volgen. Deze politicus (ERC) heeft immers opnieuw zijn zetel gewonnen in de Catalaanse parlementsverkiezingen die, let wel, door de Spaanse overheid zelf waren uitgeschreven. Nee: beslist geen politieke gevangene…..
Een oude duivel met een nieuwe opdracht (10 Januari 2018)
De kolonel Sánchez Corbí is in 1997 door een Baskische rechter veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf vanwege de marteling van Baskische arrestanten (lees: “ETA”). In 1999 is dat vonnis vernietigd, zonder dat de man heeft gezeten, door toedoen van de regering van Aznar, de PP-er die, net als Rajoy nu, bij voorkeur regeerde via het Constitutionele Hof. Onder leiding van deze man zal de Guardia Civil alsnog een klopjacht houden, van deur tot deur, op Catalanen die met een steen of een stoel hebben gegooid naar zijn manschappen op de dag dat die 1000 democratische burgers het ziekenhuis in hebben geklopt. Videobeelden zullen daarbij moeten helpen. Inmiddels worden de beelden die wij op en vlak na 1 october hebben gezien waarop de burgers werden mishandeld natuurlijk gewoon genegeerd.
