vimeo.com/307611344

De Catalaanse Kwestie in Juridisch Perspectief. De oorverdovende stilte rond de Catalaanse kwestie. Drie vragen voorgelegd aan professor Alfred De Zayas, vooraanstaand deskundige op het gebied van mensenrechten en internationaal recht, voormalig onafhankelijk rapporteur aan de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten en de Rechtvaardige Internationale Orde van de Verenigde Naties (OHCHR), na afloop van zijn lezing op het symposium over het zelfbeschikkingsrecht van Catalanen georganiseerd door ANC Nederland te Den Haag op 9 november 2018.

Transcriptie van de ondertitels

Vraag uit het publiek: U heeft Juncker een jaar geleden geschreven over de kwestie. Wat was zijn antwoord?

De Zayas: Ik heb meerdere brieven aan hem geschreven en heb slechts één keer antwoord gekregen. En dat antwoord was: “Het is een interne zaak van de Spanjaarden.” Punt uit.  Heel kort, zo van: “Ga weg, we zijn niet geïnteresseerd.” Dat is verbazingwekkend. Want ze hebben allemaal de mond vol van de drie grondbeginselen van de Europese Unie: democratie, mensenrechten en de rechtstaat. Maar zodra het gaat om de toepassing ervan, laten ze het afweten.
 
[00:54] Ze bemoeien zich graag met de details: Hongarije, Polen, Slowakije. De Tjechische Republiek. Maar zodra het over Spanje gaat, laten ze ’t schieten. We weten natuurlijk wel, dat de voormalige minister van buitenlandse zaken van Spanje, Margallo, nógal veel tijd heeft besteed in 2017 aan een rondgang langs de Europese hoofdsteden met beloftes en godweet welke concessies, die hij moest maken om de steun te krijgen van veel andere landen. Waaronder, zo ik begrijp, zijn belofte om godweet hoeveel Spaanse soldaten naar Estland en wat dies meer zij. Een boel politieke schulden zijn aangegaan door de regering van Rajoy bij de andere lidstaten van de EU. 

    [01:57] Maar wat we hier zien – en dat is het schandaal… Hier heb je een Europese Unie, een Europese Commissie, een Europees Parlement, die zeven-en-een-half miljoen Europeanen verraden. Catalanen zijn Europeanen. Ze hebben recht op solidariteit. Óok in Brussel. En Brussel is medeplichtig geworden aan deze onderdrukking van artikel 1 van het VN Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten, dat beschouwd wordt als dwingend recht (jus cogens), dat heel duidelijk stelt dat álle volkeren het recht hebben op zelfbeschikking. Alle staten die het VN Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten hebben ondertekend, hebben de verplichting, niet slechts om zelfbeschikking niet te belemmeren, maar een pro-actieve verplichting om het te faciliteren. Het gaat hier dus om afdwingbaar recht. 

      [03:04] Het Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten is afdwingbaar recht. Afdwingbaar recht, het internationaal-rechtelijk verdragsregime inzake mensenrechten, [dat] is geïncorporeerd in de Spaanse Constitutie, in het Spaanse rechtssysteem, krachtens artikel 10 paragraaf 2 en artikel 96 van de Spaanse Constitutie. En dan krijgen we nu – geheel in strijd met de wet – Spaanse rechters die ons vertellen dat (het recht op) zelfbeschikking niet bestaat. 

      [03:35] Of we krijgen zo’n 150 Spaanse professoren van Internationaal Recht die u zullen vertellen dat het recht op zelfbeschikking zou zijn uitgeput met de dekolonisatie. Waarop u zou antwoorden: “Waar zijn jullie de laatste 50 jaar geweest? Beseffen jullie niet dat er zoiets bestaat als  de voortschrijdende ontwikkeling van internationaal recht? Beseffen jullie niet dat de unilaterale verklaringen van onafhankelijkheid van Estland, Letland, Litouwen en Slovenië en Kroatië en Kosovo enzovoorts allemaal precedent hebben geschapen? Beseffen jullie niet dat het concept van internationaal recht, het concept van zelfbeschikking, in feite is voortgeschreden voorbij de betekenis die het had in 1945 of die het had in 1960?”

     Maar… U vroeg naar Juncker. Ik heb brieven gestuurd naar de toenmalige – volgens mij was het een Estlander – EU commissaris voor mensenrechten. Van hem heb ik helemáál geen antwoord gekregen. Niets. En ik heb hem die gestuurd in mijn functie als rapporteur voor de Verenigde Naties! Dus ik denk dat, ja… Als je iets zegt wat niet politiek correct is, besta je niet. Je verdient dan niet eens een antwoord.

[05:00] Vraag uit het publiek: Alle sprekers hebben het hier over bewustwording. Wanneer er een demonstratie is in Catalonië, dan komt dat misschien hooguit één minuutje in het nieuws. Daarna hoor je er niks meer over.  Niet eens in de dagen erna. Er is geen debat of niks. Is het zo dat… Denkt u dat mensen in Europa überhaupt wel bewust zouden willen worden van de situatie in Catalonië? U zegt dat u een brief heeft gestuurd aan Juncker, en dat Juncker die brief gewoon terzijde heeft gelegd omdat het om een interne aangelegenheid van Spanje zou gaan. Als u het de Nederlandse premier vraagt, dan zegt hij ook “interne aangelegenheid”. Iedereen wuift de zaak weg  om maar geen beslissing te hoeven nemen.

[05:36] De Zayas: – Ja, die wuiven ze inderdaad weg. Maar ze wuiven Victor Orbán niet weg!  Victor Orbán, ja, die is het favoriete mikpunt. Die kun je op z’n kop slaan zo vaak je maar wilt. En het is politiek correct om hem klappen te geven.

[05:51] Vraag uit het publiek: “Puigdemont heeft gezegd, in begin september tijdens een bijeenkomst in Amsterdam, dat je je kunt afvragen of het feit dat de Catalaanse demontraties zonder enig geweld zijn verlopen, niet misschien juist de reden is waarom ze niet worden gehoord. Want als je kijkt naar, bijvoorbeeld, Slovenië, of naar Kroatië, waar het geweld zich ontwikkelde tot een oorlogssituatie, dan ligt daar het moment waarop de Europese Unie tot handelen overgaat. Maar zolang de situatie geweldloos blijft, doet men niks. 

[06:23] De Zayas: – Ja, en dat geldt ook voor de Verenigde Naties. Wij treden pas op nadat er honderdduizenden mensen zijn gedood. In plaats van te proberen om via onderhandeling te komen tot een ordelijke onafhankelijkheid van Oost-Timor,  of tot een ordelijke scheiding van Ethiopië en Eritrea, wachten we tot de katastrofe zich werkelijk reeds heeft voorgedaan. Dus in plaats van de bestendiging van de functie van tijdige signalering en preventie.  

   

[06:50] Maar wat u zegt, doet me denken aan Miloševic. En soms zou je zeggen dat Rajoy een Miloševic van deze tijd was. In 1989 verklaarde Miloševic de autonome status van Kosovo tot nietig. En dat leidde natuurlijk tot de vorming van het Kosovaarse bevrijdingsleger en al het geweld dat volgde in de 1990er jaren. Tot het bombardement door de NAVO in 1999. Máár….  Toen Rajoy [op 28 october 2017] krachtens artikel 155 van de Spaanse Constitutie de autonomie van Catalonië opschortte… Het is nogal interessant… De Catalanen ondergingen het leed van deze onrechtvaardigheid. Maar dat deden ze op vreedzame wijze. Maar dat deden ze op vreedzame wijze. En, klaarblijkelijk, als je democratisch en vreedzaam bent, dan ben niet “sexy” genoeg voor de algemeen gangbare media. Dan krijg je van niemand aandacht.


     [08:26] En ik schreef Juncker inderdaad daar ook over en vroeg hem: “wilt u werkelijk geweld uitlokken in Catalonië, ”… door eenvoudigweg uw oren te sluiten voor hetgeen daar gaande is?” En ik voegde daar de overbekende zin aan toe: de stilte van Brussel is OORVERDOVEND. Het feit dat Brussel het hele gebeuren kuist  en níets doet om het te corrigeren… Ik zou geneigd zijn te denken dat de schendingen van artikel 2 van het Verdrag van Lissabon, door Spanje, vele malen ernstiger zijn dan de schendingen door Polen, Hongarije, de Tjechische Republiek of Slowakije. Echter, niemand praat daarover. En ik bespeur geen enkel initiatief om op te roepen tot maatregelen krachtens artikel 7 van het Verdrag van Lissabon.  Dit is dus een goed voorbeeld van internationaal recht à la carte. Internationaal recht dat selectief wordt toegepast. We doen wél iets in het ene geval maar niets in het andere.     

[09:38]

Vraag uit het publiek:  Mijn naam is Jaime Prat i Ramon. Ik ben uit Spanje vertrokken in 1968. Wat is uw mening over de Spaanse koning? Die toch zo’n fantastische toespraak heeft gehouden op 3 october 2017. Hij was op dat moment de enige “Catalaan” die nog aan het werk was, want de rest was in staking.

[09:57]

De Zayas: Wel, hij zoú de koning moeten zijn van alle Spanjaarden.  Ik stel vast dat hij heeft gefaald in zijn functie om mensen nader tot elkaar te brengen en om te luisteren naar de grieven van de Catalanen. Ik denk dat het een van de kerntaken van de koning zou zijn om te verzekeren dat er enige soort van bemiddeling tot stand zou komen, dat er enige vorm van een waarachtige dialoog tussen de Catalaanse leiders en Madrid tot stand zou komen. Maar in plaats daarvan heeft hij zichzelf bewezen volledig aan de kant te staan van de regering in Madrid, alsof hij toen Rajoy in hoogsteigen persoon was. Dus ik vond het maar héél teleurstellend. Ik denk dat hij in zijn roeping heeft gefaald.

Moderator: dank u zeer, nogmaals, professor De Zayas. Geeft u hem allen graag nog eens applaus…