Met deze nul is toch echt het absolute nulpunt de Nederlandse televisiejournalistiek bereikt. Waarom ze deze zelfingenomen sukkel ooit een Sonja Barendprijs voor interviewen hebben kunnen geven, is mij een raadsel. Of nee, misschien toch niet. Nederland is het land van de onwetendheid en de onverschilligheid bij uitstek –– dáárom kan het ook altijd zo uitblinken in hypocrisie. En als domineetjes denken veel van de Nederlandse “opinieleiders” altijd de waarheid te weten. Ook al verzinnen ze veel van wat ze zeggen zelf.
“U zei ook dat de Israëliërs de Palestijnen uit Gaza drijven zodat zij het land kunnen innemen,” werpt Wollaars de juriste voor. “Hebt u bewijs dat dat ook regeringsbeleid is?” –– Kritisch hoor, Jeroen. En nadat ze heeft gewezen op de veelheid aan verklaringen en van bewijzen in de praktijk, protesteert hij dat er toch ook netjes –– want dat is de toon –– humanitaire hulp is geleverd. En dat, o gotspe, de VS zo goed als “rode lijnen” heeft getrokken om Israel zich ietsje te laten inhouden. Heeft het in deze context dan zin om radicale uitspraken te doen?” Dan breekt Albanese’s klomp: “Zijn mijn uitspraken radicaal? Pardon, maar heeft u wel gehoord wat het hoofd van de WHO heeft gezegd? Het hoofd van UNWRA, van Unicef, van het Rode Kruis? Hebt u hun uitspraken gehoord? Want zij zitten in Gaza. En zij zeggen dat het apocalyptisch is, dat ze nog nooit zoiets hebben gezien. Waarom zegt u dat mijn opmerkingen radicaal zijn? Weet u wat pas radicaal is? De mate van ontkenning in de Westerse wereld. Dat gaat mijn verstand echt te boven.”
Dan denk je dat Wollaars inmiddels wel terug in zijn hok is gegaan, van schaamte over zijn eigen, beledigende stupiditeit, maar neee, hij doet er nog een schepje stommiteit bovenop.
Bovendien had hij in zijn aankondiging van het interview reeds gezegd dat Albanese “een niet onomstreden jurist” was, “die eerder moest terugkomen op uitspraken over de, haar citaat, «Joodse lobby in Amerika». Uit angst voor de associatie met het door de nazi’s uitgevente beeld van de “internationale J***se samenzwering, durft nu niemand meer toe te geven dat ALLE politiek in de westerse democratieën wordt beïnvloed door de actieve sturing door lobbygroepen, of dat nu Shell is of het MKB (zie noot). Trouwens, het CIDI wordt voortdurend een podium gegeven om de problematiek van antisemitisme in Nederland aan te kaarten. Hun “monitor” is voor Nederlanders normgevend. Maar het CIDI is gekoppeld aan de STAAT Israel –– de naam zegt het al: “Centrum Informatie en Documentatie Israël”. Kritiek op de staat Israel zal evenwel worden gezien als “antisemitisme” door iedereen die de verklaring van de International Holocaust Rememberance onderschrijft, waarvoor het CIDI, surprise surprise, dan ook pleit. Dat is toch ook bewijs van een bedenkelijke lobby? –– maar met deze opmerking zal ik me ontvankelijk maken voor de aantijging antisemitisch te zijn. Maar kritiek hebben op het handelen van de Staat Israel, het politieke Zionisme, de Likoed Partij en de vergoeilijking ervan is niet antisemitisch, in weerwil van de IHRA verklaring. Er zijn zat Joodse mensen die kritiek hebben op Israel (en die dan “zelfhaters” worden genoemd, zoals de talloze journalisten en historici die ik veelal aanhaal (Ilan Pappé, Avi Schlaim, Gideon Levi, Norman Finkelstein, Sara Roy, Thomas Suárez, etc.), zoals ook de grote groep orthodoxe rabbi’s in de VS. Ik verwijs verder naar bijvoorbeeld Jaap Hamburger’s Een Ander Geluid, of The Rights Forum, of Jewish Voices for Peace, of B’Tselem etc.
Ik hoop een transcriptie van dit interview te maken, zodra ik er weer tegen kan dit gênante interview opnieuw aan te horen. Want dit dieptepunt, zo typerend voor Nederland, moet worden gedocumenteerd!
zie voor de aanklacht door UN Watch over onder meer haar opmerking dat “America is subjugated by the Jewish Lobby”, https://unwatch.org/calls-to-oust-u-n-official-over…/. Zie voor de ondersteuning van Albanese’s oorspronkelijke punt, Walter L. Hixson, Architects of Repression. How Israel and its Lobby Put Racism, Violence and Injustice at the Center of U.S. Middle East Policy, Washington 2021). En, voor oudere werken met dezelfde strekking: Roberta Strauss Feuerlicht, The Fate of the Jews. A People Torn Between Israeli Power and Jewish Ethics, Times Boooks, New York, 1983; John J. Mearsheimer & Stephen M. Walt, The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy (2007: non vidi). Voor de invloed van de Israelische staat op de Nederlandse politiek en publieke opinie: Frans Peeters, Gezworen vrienden. Het geheime bondgenootschap tussen Nederland en Israël, Uitgeverij L.J. Veen: Amsterdam/Antwerpen 1997.
Voor de heldere presentatie van Francesca Albanese op 14 november in Australië, zie https://www.youtube.com/watch?v=LmbH68cgcmM