Tagarchief: Sicilië

Bona Diada a tothom! – Catalaanse Troebelen 34

door
Catalanistische vlaggen 2018

“Strijk de vlaggen eer ge ze hijscht” ©2018 Huib J. Lirb

Ter gelegenheid van de jaarlijkse herdenking, vandaag op 11 september, van het verlies van de Catalaanse soevereiniteit in 1714, “la diada”, hebben de politieke gevangenen en vluchtelingen een paar dagen geleden gezamenlijk een manifest weten te publiceren dat oproept tot de verdediging van de democratische vrijheden in Catalonië tegen de repressie door de Spaanse Staat (ara.cat 9 september 2018).  Deze tekst bevat een prachtige weerklank van Benedict Anderson’s begrip van de natie als “ingebeelde gemeenschap” (Benedict Anderson, Imagined Communities. Reflections on the Origin and Spread of Nationalism, London 1983),  “civic nationalism” (in contrast tot etnisch nationalisme) met de nadrukkelijke kwalificatie van een gemeenschap van waarden,  anti-fascistisch en inclusief, met de diversiteit van de multi-culturele samenleving.
Ik citeer: “Ens sentim hereus dels lluitadors antifranquistes i del llegat del conjunt del catalanisme, el sobiranisme i l’independentisme, que sempre ha treballat per enriquir l’imaginari col·lectiu de país, des de l’empatia i sense demanar renúncies a ningú ni dels seus orígens, ni de la seva llengua ni de la seva identitat.”
 
In mijn vertaling:
“We beschouwen onszelf als de erfgenamen van de strijders tegen het Franquisme en als de begunstigden van het legaat van het Catalanisme dat, in complete vereniging met de toewijding aan de souvereiniteit en onafhankelijkheid, zich altijd heeft ingespannen voor de verrijking van de ingebeelde gemeenschap van het land, mét inleving in de gedachten- en beleveniswereld van anderen en zónder de eis aan wie dan ook om de eigen afkomst, de eigen taal of de eigen identiteit te verloochenen.”
Ik wens ze vandaag een mooie diada toe: bona Diada a tothom!
 

Voor de achtergrond van de Diada, die tegelijk het verlies van onafhankelijkheid gedenkt én het vooruitzicht op de herwinning ervan viert, zie mijn Catalaanse Troebelen nr. 8.

 

Intussen, op Sicilië…

I Nuovi Vespri

Memo: door een merkwaardig toeval (?) hebben de Siciliaanse separatisten ook juist vandaag hun eigen politieke manifest klaar. Ze zetten helaas een minder vreedzame toon aan dan de Catalanen. “De structurering van onze politieke beweging is voltooid. Een oproep tot wapening voor diegenen die willen strijden”, zo de onhandige formulering gaat, “door de berusting  die het systeem goed uitkomt terzijde te schuiven. Voor de jongeren die de gelegenheid hebben om geschiedenis te schrijven. Behalve de vele initiatieven te velde, zijn er ook vormingscursussen en studiebeurzen. De campagne voor de bevrijding van Sicilië is van start gegaan!” (http://www.inuovivespri.it/2018/09/11/il-manifesto-politico-de-i-nuovi-vespri-per-i-siciliani-seri-e-per-i-giovani-che/#_: “Completata la strutturazione del nostro movimento politico. Una chiamata alle armi per chi vuole lottare, mettendo da parte la rassegnazione che fa comodo al sistema. Per i giovani che hanno la possibilità di scrivere la storia. Tra le tante iniziative in campo, corsi di formazione e borse di studio. Al via la campagna di liberazione della Sicilia…”) De toon is verschillend en de processen staan ook in de politieke werkelijkheid van vandaag op zich ook los van elkaar. Toch zien we op tal van plaatsen dat de klassieke nationale staten steeds meer onder druk staan van onafhankelijkheidsbewegingen (denk ook aan Schotland, de Veneto-Lombardije, Corsica). In het Siciliaanse geval  is er echter wel een historisch verband met Catalonië want de naam van de Siciliaanse onafhankelijkheidsbeweging, “I Nuovi Vespri”, herinnert aan de omverwerping van het Franse (Angevijnse) juk ten gunste van, inderdaad, een nieuw Catalaans (zogenaamd Aragonees) bestuur (vanwaar de gelijkenis in de gebruikte vlag). De Nieuwe Vespers verwijst naar deze omwenteling die de geschiedenis is ingegaan als de Siciliaanse Vespers (waarvoor zie, als klassiek voorbeeld, Steven Runciman, The Sicilian Vespers, Cambridge 1958; vertaald als De Siciliaanse Vespers. Een geschiedenis van de Mediterrane wereld aan het einde van de 13e eeuw,  Amsterdam 1988). Hier is veel meer over te vertellen en ik kom er later dan ook graag op terug.